 |
| Swami Samarth |
ही कथा माझ्या एका मित्राची आहे — पण प्रत्येक श्रद्धाळू व्यक्तीला यातून शिकण्यासारखे आहे.
माझा मित्र अमोल, नागपूरच्या एका मध्यमवर्गीय कुटुंबातला. त्याचे वडील मेहनती, प्रामाणिक आणि धार्मिक वृत्तीचे होते. त्यांनी वर्षानुवर्षे साठवलेले पैसे वापरून नागपूरच्या मध्यवर्ती ठिकाणी एक लहान दुकान घेतले, ही भावना ठेवून — “उद्या मुलाला उपयोगी पडेल.”
काळ सरत गेला. अमोलने शिक्षण पूर्ण केले पण नोकरी मिळेना. त्याचे वडील म्हणाले, “नोकरी शोधण्यात वेळ वाया घालवू नकोस, आपल्याकडे दुकान आहे ना — तिथे व्यवसाय सुरू कर.” पण समस्या अशी की ते दुकान एका डॉक्टरला भाड्याने दिलेले होते. करारानुसार तो हवे तेव्हा दुकान खाली करणार होता, पण जेव्हा अमोलने दुकान मागितले तेव्हा तो म्हणाला — “मला दोन लाख रुपये द्या, नाहीतर कोर्टात जा.”
अमोल निराश झाला. त्याचवेळी त्याला श्री स्वामी समर्थांची ओळख झाली. स्वामींचा जप, नामस्मरण आणि सेवेत तो मग्न झाला. दररोज सकाळी उठून तो अक्कलकोट स्वामींचे नाम घेत असे, आणि मंदिरात दीप लावत असे.
एक दिवस त्याच्या वडिलांना भेटायला एक वृद्ध व्यक्ती आले — पांढरे कपडे, शांत चेहरा, आणि डोळ्यांत तेज. ते म्हणाले, “बाळा, चिंता करू नकोस. तुझं काम होईल, फक्त स्वामींचं नाम घेणं थांबवू नकोस.” आणि ते निघून गेले.
दोन आठवड्यांनी चमत्कार झाला. तो डॉक्टर स्वतः दुकान खाली करून गेला. म्हणाला — “मला इथं राहायचं नाही, माझं मन बदललं आहे.” आणि त्याने डिपॉझिटही परत घेतले नाही!
काही दिवसांनी अमोलला समजले की त्या डॉक्टरविरुद्ध कोणीतरी मंत्रालयात तक्रार केली होती — की तो शासकीय नोकरी करत असून खाजगी दवाखाना चालवतो. त्याला चौकशीसाठी पत्र आले, आणि त्याच रात्री त्याने दुकान सोडले.
मग प्रश्न निर्माण झाला — “ती तक्रार कोणी केली?”
त्याने मंत्रालयात चौकशी केली, आणि बाबूंनी सांगितले — “एक म्हातारे गृहस्थ आले होते — पांढरे सदरे, धोतर, टक्कल, उंच, तेजस्वी शरीर. त्यांनी मंत्र्यांना थेट तक्रार दिली आणि नंतर फाइलमधली ती तक्रार गायब झाली.”
माझा मित्र अमोल, नागपूरच्या एका मध्यमवर्गीय कुटुंबातला. त्याचे वडील मेहनती, प्रामाणिक आणि धार्मिक वृत्तीचे होते. त्यांनी वर्षानुवर्षे साठवलेले पैसे वापरून नागपूरच्या मध्यवर्ती ठिकाणी एक लहान दुकान घेतले, ही भावना ठेवून — “उद्या मुलाला उपयोगी पडेल.”
काळ सरत गेला. अमोलने शिक्षण पूर्ण केले पण नोकरी मिळेना. त्याचे वडील म्हणाले, “नोकरी शोधण्यात वेळ वाया घालवू नकोस, आपल्याकडे दुकान आहे ना — तिथे व्यवसाय सुरू कर.” पण समस्या अशी की ते दुकान एका डॉक्टरला भाड्याने दिलेले होते. करारानुसार तो हवे तेव्हा दुकान खाली करणार होता, पण जेव्हा अमोलने दुकान मागितले तेव्हा तो म्हणाला — “मला दोन लाख रुपये द्या, नाहीतर कोर्टात जा.”
अमोल निराश झाला. त्याचवेळी त्याला श्री स्वामी समर्थांची ओळख झाली. स्वामींचा जप, नामस्मरण आणि सेवेत तो मग्न झाला. दररोज सकाळी उठून तो अक्कलकोट स्वामींचे नाम घेत असे, आणि मंदिरात दीप लावत असे.
एक दिवस त्याच्या वडिलांना भेटायला एक वृद्ध व्यक्ती आले — पांढरे कपडे, शांत चेहरा, आणि डोळ्यांत तेज. ते म्हणाले, “बाळा, चिंता करू नकोस. तुझं काम होईल, फक्त स्वामींचं नाम घेणं थांबवू नकोस.” आणि ते निघून गेले.
दोन आठवड्यांनी चमत्कार झाला. तो डॉक्टर स्वतः दुकान खाली करून गेला. म्हणाला — “मला इथं राहायचं नाही, माझं मन बदललं आहे.” आणि त्याने डिपॉझिटही परत घेतले नाही!
काही दिवसांनी अमोलला समजले की त्या डॉक्टरविरुद्ध कोणीतरी मंत्रालयात तक्रार केली होती — की तो शासकीय नोकरी करत असून खाजगी दवाखाना चालवतो. त्याला चौकशीसाठी पत्र आले, आणि त्याच रात्री त्याने दुकान सोडले.
मग प्रश्न निर्माण झाला — “ती तक्रार कोणी केली?”
त्याने मंत्रालयात चौकशी केली, आणि बाबूंनी सांगितले — “एक म्हातारे गृहस्थ आले होते — पांढरे सदरे, धोतर, टक्कल, उंच, तेजस्वी शरीर. त्यांनी मंत्र्यांना थेट तक्रार दिली आणि नंतर फाइलमधली ती तक्रार गायब झाली.”
हे वाचा - स्वामी समर्थ सुंदर विचार Swami Samarth Quotes
अमोल हसला. त्याला उत्तर माहीत होते.
तो व्यक्ती दुसरा कोणी नव्हता — स्वतः श्री स्वामी समर्थ होते. 🙏
नंतर अमोलने त्या दुकानात स्वामींचा फोटो लावला आणि तिथेच आपला व्यवसाय सुरू केला. तो नेहमी म्हणतो —
“मी मेहनत केली, पण काम स्वामींनी करून घेतले.”
आज त्या दुकानावर सोन्याची पाटी आहे —
🌹 “श्री स्वामी समर्थ यांच्या कृपेने” 🌹
(Facebook पोस्ट वरून साभार .... )
